詞源

源自 (prophérō, “發音”) +‎ (-ē)。

發音

名詞

(prophorā́) f (屬格); 一類變格

1. 發音，說話

拓展閱讀

• “προφορά”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.

詞源

源自古希臘語 (prophorá)。

發音

• 國際音標^(幫助)：/pɾofoˈɾa/

名詞

(proforá) f (复数)

1. (語言學) 發音

   Η προφορά μερικών ήχων στα Ελληνικά είναι δύσκολη για τους ξένους.

   I proforá merikón íchon sta Elliniká eínai dýskoli gia tous xénous.

   希臘語的部分發音對外國人來說不好發。

2. (語言學) 口音

   Δεν μπορούσα να καταλάβω την Κρητική προφορά του.

   Den boroúsa na katalávo tin Kritikí proforá tou.

   我聽不懂他的克里特口音。