漢語

正體/繁體 -{() }-
簡體 -{() }-

發音


名詞

  1. 一種拼音字母寫法,通常用於句首,或專有名詞首字母
  2. 數目字繁體
    反義詞: (xiǎoxiě)
    [現代標準漢語繁體]
    [現代標準漢語簡體]
    Tiánxiě zhīpiào shí, shùmùzì yìng yǐ dàxiě shūxiě, yǐ fáng cuàngǎi. [漢語拼音]

同義詞

  • (拼音字母寫法)
方言用詞 — 大寫[地圖]
語言 地區
書面語 (白話文)
官話 臺灣
新加坡
粵語 香港
  • (數目字) (閩南語)

衍生詞

  • (dàxiě zìmǔ)
  • (dàxiě suǒdìng)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.