詞源

源自 +‎ 。

發音

• 國際音標^(幫助)：/uˈt͡ʂɔ.nɨ/

• 音頻：

  (檔案)

• 韻部：-ɔnɨ
• 音節化：u‧czo‧ny

名詞

 m 個人 (陰性形式)

1. 學者
2. 博學者

形容詞

(通常無比較級，比較級，最高級，派生副詞)

1. 博學的

   Publiczność z zaciekawieniem słuchała uczonego astronoma. ― 听众饶有兴趣地听着这位博学的天文学家的讲话。

分詞

(被動形容詞性)

1. 的陽性單數被動態形容詞性分詞

   Mimo że Jacek był uczony samodzielności od małego, nie do końca radził sobie z mieszkaniem samemu. ― 虽然 Jacek 从小就被教导要自力更生，但他并没有完全适应独自生活。

延伸閱讀

• 參見uczony 在 Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN 中的內容
• 參見波蘭語詞典PWN上有關uczony的內容